Introkurs i buldring

Tysdag 12. juni var eg med på introkurs i buldring i Buldrehallen i Ålesund. 

Buldring er klatring i låge høgder, utan sikring med tau.

Etter ei informasjonsøkt, starta vi sjølve klatringa. Vi lærte om ulike teknikkar og fallteknikkar. Eg hadde trudd eg skulle dette ned mykje meir enn eg gjorde, men viss ein kjem seg opp så kjem ein seg også ned att..

Vi starta i den vertikale veggen først. Her var det løyper i ulike vanskegradar opp mot ca 4 meter. Men stort sett så var desse lettare, enn på dei ikkj- vertikale løypene på bileta under.

Eg syns buldring var kjempemoro. Det er kanskje den kjekkaste forma for styrketrening eg har prøvd. (Å løfte støypejern på treningsstudio, er jo ikkje særleg kjekt..)

Dei to øvste (raude) var neste umogleg å få tak i (for meg, vel og merke....)

Dette er ein individuell sport, der ein kan utvikle seg i eige nivå og tempo. Sjølv om det er lett å samanlikne seg med andre, er det eigen framgong frå gong til gong som målet.

Eg kom meg inn att til veggen, men ikkje vidare opp.

Det er ein sport som krev lite utstyr. Ein treng eigentleg berre treningskle, klatresko (dei fleste buldrehallar leiger ut) og kalk, så kan ein setje i gong. Å sjå på andre som klatrar, er også lærerikt. Og det kan vere sosialt også, dersom du finn nokon å diskutere løypeval med.

Absolutt ein sport som gav meirsmak :-)