25.desember 2017
Sorgen og gleden de vandre til hope,
lykke og ulykke gange på rad.
Medgang og motgang hinanen anrope,
solskinn og skyer de følges og ad.
Jorderiks gull er prektig muld.
Himlen er ene av salighet full.
Det er den draumen me ber på
at noko vedunderleg skal skje,
at det må skje –
at tidi skal opna seg
at hjarta skal opna seg
at dører skal opna seg
at berget skal opna seg
at kjeldor skal springa –
at draumen skal opna seg,
at me ein morgonstund skal glida inn
på ein våg me ikkje har visst um.
Men ynskjer du ikkje i prydhagen stå,
der folk kunne skoda på deg?
Å nei, eg trivst best mellom ringe og små,
eg føddest til skogblome, eg.
Ein dag vil den stormande vinter deg nå,
då vert det vel dødsdagen din.
Då kviler eg lunt og har snøkåpa på,
til vårsola kysser mitt kinn.
Til minne om far min, Norvald Arthur Hestholm
(30.10.1931- 19.12.2017)
